Ολα τα μωρά διαθέτουν νοημοσύνη. Τα μωρά είναι ευαίσθητα στα μηνύματα που λαμβάνει από τη μητέρα του και προσαρμόζεται σύμφωνα με το ρόλο που εκείνη του υποδεικνύει. Αυτή η επικοινωνία μητέρας και μωρού μπορεί να καταφέρει πολλά. Καταρχήν, η ανάπτυξη της ομιλίας του. Ο κος. Γιαννακόπουλος Δημήτρης, Λογαπαιδικός, μας επισημαίνει κάποια Τips και το μωρό σας θα μιλήσει γρηγορότερα.
Περιορίστε την «μωρουδιακή» ομιλία στους πρώτους εννέα μήνες.
Είναι γεγονός ότι τα παιδιά μαθαίνουν να μιλούν κατά πολύ χάρη στη μίμηση, λένε αυτά που ακούν χωρίς καμιά φορά να γνωρίζουν τη σημασία τους. Η παρατεταμένη χρήση «μωρουδιακού» λόγου μπορεί να συγχύσει το παιδί και να αποτελέσει κακό πρότυπο. Λέγοντας «μωρουδιακή» ομιλία δεν εννοούμε τους ήχους και τις συλλαβές που παράγονται συνήθως από τον 4ο ως τον 9ομήνα, τα οποία πρέπει να ενισχύονται. Εννοούμε τη μορφή του λόγου που ακολουθεί όταν το παιδί απλοποιεί ή παραλείπει φθόγγους. Αυτό είναι φυσιολογικό από τον πρώτο ως περίπου τον τέταρτο ή πέμπτο χρόνο, αλλά δεν πρέπει να αναπαράγεται από τον ενήλικα επειδή είναι «χαριτωμένο». Όταν το παιδί παραλείπει ή αντικαθιστά ένα φθόγγο, μη μιμείστε την ομιλία του, αλλά επαναλάβετε αυτό που είπε με σωστή άρθρωση. Κάποιοι ειδικοί αποτρέπουν τους γονείς από τη «μωρουδιακή» ομιλία τελείως, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι προσφέρει στο παιδί μια ποικιλία ερεθισμάτων για να μιμηθούν. Δε θα πάρουμε θέση σε αυτό αλλά θα υποστηρίξουμε ότι, αν χρησιμοποιείται αυτή η ομιλία, θα πρέπει να παύει μετά τους εννέα μήνες, πριν δηλαδή από τις πρώτες λέξεις του παιδιού.
Μιλάτε καθαρά.
Τονίζουμε τη σημασία της παροχής καλού μοντέλου για το παιδί, ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι. Καθαρή ομιλία σημαίνει ακριβή άρθρωση, ακόμα κι αν αυτή ενέχει μια υπερβολή. Δεν πρέπει να βιάζουμε το λόγο, να παραλείπουμε ή να αλλοιώνουμε ήχους. Προφέροντας προσεκτικά όλους τους ήχους δίνουμε ένα καλό δείγμα του κάθε ήχου. Το παιδί θα μιμηθεί τον καλό ή τον κακό λόγο, θα καταλάβει όμως τον καλό, καθαρό, ακριβή λόγο πολύ πιο γρήγορα και θα τον μιμηθεί, αν του δοθεί η ευκαιρία. Μιλάτε αργά. Συνήθως, στην προσπάθεια να μιλήσει κάποιος καθαρά επιβραδύνει το ρυθμό ομιλίας του, αν και είναι πιθανό να είναι ο λόγος αργός αλλά όχι καθαρός. Μπορείτε να μιλάτε πιο αργά προσπαθώντας να τονίζετε την άρθρωση, δίνοντας έμφαση στα σύμφωνα που εκφέρετε. Είναι πιο εύκολο για το παιδί να ακούσει και να κατανοήσει την αργή ομιλία. Τα παιδιά δεν έχουν τη δυνατότητα να επεξεργαστούν το λόγο με την ίδια ταχύτητα, οπότε επιβραδύνοντας το ρυθμό αυξάνουμε την κατανόηση του παιδιού. Μιλάτε πιο αργά στα παιδιά απ΄ ότι στους μεγάλους, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει χρήση μικρότερων προτάσεων.
Ενθαρρύνετε το παιδί να σας κοιτά όταν μιλάτε.
Στην εκμάθηση του λόγου δεν εμπλέκονται μόνο τα αυτιά και το στόμα, αλλά όλες οι αισθήσεις, όπως η όραση, η αίσθηση, η ακοή. Το παιδί θα μάθει γρηγορότερα να μιλάει αν προσέχει τον ομιλητή. Έχουμε τονίσει και νωρίτερα την ιδιαίτερη σημασία της βλεμματικής επαφής. Το παιδί θα πρέπει να σας κοιτάζει όταν μιλάτε και όταν σας μιλάει. Το ένα τρίτο περίπου από τους ήχους που παράγουμε είναι ορατοί στην εκφορά τους και το παιδί πρέπει να διδαχθεί να τους παρατηρεί. Αυτό μπορεί να γίνει εάν η διαδικασία αυτή είναι διασκεδαστική. Ένα παιχνίδι που γίνεται, για παράδειγμα, ψιθυρίζοντας μπορεί να ευχαριστήσει πολύ το παιδί, ή και να το μαντεύει το παιδί τι λέτε διαβάζοντας μόνο τα χείλη.
Ονοματίζετε τα αντικείμενα. Η αρχική κατάκτηση του λόγου σε εκφραστικά και αντιληπτικό επίπεδο γίνεται μέσα από τη διαδικασία ονομασίας διαφορετικών αντικειμένων στο περιβάλλον. Πολύ συχνά οι ονομασίες – κλειδιά βρίσκονται θαμμένες μέσα σε προτάσεις ή ακόμα και παραγράφους. Τέτοια χρήση των ονομασιών καθιστά δύσκολη για το παιδί τη σύλληψη του νοήματος ή τη συσχέτιση μεταξύ ονομασίας και αντικειμένου. Δώστε ονομασίες, αλλά όχι υπερβολικά πολλές ταυτόχρονα. Μπορείτε να επιλέξετε τέσσερις έως έξι ονομασίες από πρόσωπα ή αντικείμενα που συναντά συχνά το παιδί, όπως «μαμά», «μπαμπάς», «κρεβάτι», «κούκλα» και «αμάξι» και να βομβαρδίσετε το παιδί με τις ονομασίες αυτών των αντικειμένων – κλειδί, αυτών δηλαδή που είναι πιο σημαντικά ή αναγκαία για το παιδί. Παροτρύνετε το παιδί να ασχοληθεί με το αντικείμενο που ονοματίσατε μόλις. Για παράδειγμα, ενώ παίρνετε τη μπάλα πείτε την ονομασία «μπάλα» και δώστε την στο παιδί επαναλάβετε τη λέξη αρκετές φορές όσο το παιδί παίζει με τη μπάλα. Δημιουργήσετε αρκετές ευκαιρίες ώστε το παιδί να επαναλάβει τη λέξη περιμένετε 8 με 10 δευτερόλεπτα και εάν το παιδί πει τη λέξη, ανταμείψτε το πλουσιοπάροχα και προσπαθήστε να πετύχετε ακόμα μια επανάληψη. Μπορείτε περιστασιακά να ονομάζετε κι άλλα αντικείμενα αλλά όχι τόσο εντατικά. Η χρήση πολλών ονομασιών μπορεί να προκαλέσει σύγχυση. Μπορεί να χρειαστεί να ονομάσετε ένα αντικείμενο ή ένα πρόσωπο πολλές φορές σε ένα διάστημα εβδομάδων πριν το παιδί αποπειραθεί να πει τη λέξη και τότε μπορεί να την προφέρει μισή ή διαστρεβλωμένη – αυτό είναι αποδεκτό αρχικά. Το γεγονός ότι ένα παιδί δεν ονομάζει ένα αντικείμενο δε σημαίνει ότι δεν κατέχει τη συσχέτιση μεταξύ της ονομασίας και του αντικειμένου ή ότι δεν αναγνωρίζει το αντικείμενο ή την ονομασία του όταν προφέρεται από κάποιον άλλο. Η αντίληψη του λόγου πάντα υπερβαίνει και προηγείται του εκφραστικού λόγου.
Από : Γιαννακόπουλο Δημήτρη, Λογοπαιδικός.
ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΓΡΑΦΗ:
Π. Ράλλη 232, Νίκαια, Αθήνα, τηλ: 210 4900666
Λ.Κηφισίας 106, Αμπελόκηποι, Αθήνα, τηλ: 210 7755660